یکی از بدترین کارهایی که می‌توان در مراحل تربیت کودکان انجام داد، تنبیه آن‌ها در جمع است. وقتی کودکان در جمع قرار می‌گیرند نیاز به توجه بیشتری دارند و دوست دارند که همه‌ی توجه اطرافیان به آن‌ها معطوف شود. به همین دلیل وقتی در یک جمع قرار می‌گیرند و توجه مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند، عصبانی می‌شوند و رفتارهای پرخاشگرانه انجام می‌دهند. این رفتارها ممکن است صبر والدین را لبریز کرده و آن‌ها را مجبور کند به تنبیه کودک جلوی جمع بپردازند. در این مقاله از سایت نازدونه اثرات منفی تنبیه کودکان در جمع بررسی می‌شود.

والدینی که فرزند خود را تنبیه می‌کنند، چه شخصیتی دارند؟

والدینی که فرزندان خود را تنبیه فیزیکی می‌کنند، قصد دارند با ایجاد ترس در فرزندان به تربیت آن‌ها بپردازند. این روش فرزندپروری بیشتر توسط والدین اقتدارگرا استفاده می‌شود، بدون اینکه به اثرات منفی آن مانند کاهش عزت‌نفس کودکان توجه داشته باشند. والدین مستبد ترجیح می‌دهند فرزندان خود را مجبور به انجام عادات خاصی کنند، به‌جای اینکه به آن‌ها رفتارهای درست در جمع را آموزش دهند.

اثرات تنبیه کودکان چیست؟

تنبیه مانند فریادزدن، کتک‌زدن، ضربه‌زدن و محرومیت به طریق مختلف می‌تواند بر رشد کودکان تأثیر بگذارد. به‌جای اینکه کودک، رعایت‌کردن قوانین را بیاموزد، فقط از مجازات می‌ترسد. برخی از کودکان ممکن است ضرب و شتم را به‌عنوان نشانه‌ای از اینکه والدینشان آن‌ها را دوست ندارند، تعبیر کنند. جدا از این موارد تنبیه فرزندان در جمع در درازمدت اثرات دیگری نیز دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

عزت نفس ضعیف

کودکی که در جمع تنبیه می‌شود، ممکن است عزت‌نفس خود را از دست بدهد و این اتفاق می‌تواند باعث دشوار شدن سازگاری اجتماعی برای او شود. عزت‌نفس ضعیف و اعتمادبه‌نفس پایین می‌تواند احتمال عملکرد ضعیف تحصیلی را افزایش دهد. کودک ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشد و این عامل می‌تواند از پتانسیل پیشرفت تحصیلی او بکاهد.

افزایش پرخاشگری

کودکان به رفتار اطرافیان خود توجه و از آن‌ها تقلید می‌کنند. با تنبیه فرزندتان او فکر می‌کند که کتک‌زدن و فریادزدن سر دیگران اشکالی ندارد. با هر بار تنبیه به‌طور غیرمستقیم به کودک می‌گویید پرخاشگری با دیگران درست است. در نتیجه احتمال دارد آن‌ها با دوستان خود نیز رفتار پرخاشگرانه داشته باشند.

تخریب تصور کودک از خود

آسیب‌های احساسی می‌توانند حتی از آسیب‌های جسمی هم تأثیرات بدتری داشته باشند. کودکی که مدام در جمع مورد تنبیه قرار می‌گیرد تصویر بدی از خود دارد. این ایده در ذهن او شکل می‌گیرد که همیشه او را کتک می‌زنند زیرا بچه بدی است و فکر می‌کند افراد دیگر هم همین تصور را از او دارند.

تنفر از والدین

کودک راحت‌تر به یاد می‌آورد که چه زمانی مورد تنبیه قرار گرفته است، حتی هیچ دلیل مهمی نیز برای آن به‌خاطر نمی‌آورد. فقط به‌یاد می‌آورد که زمانی توسط والدینش در جمع تحقیر شده‌است؛ به‌همین دلیل ممکن است از پدرومادرش متنفر شود.

افزایش لجبازی

شما می‌توانید کودکی را مثال بزنید که در اثر تنبیه والدین، رفتارش بهتر شده باشد؟ تنبیه فیزیکی کودک نه‌تنها هیچ فایده‌ای ندارد، بلکه شما در نهایت او را می‌ترسانید و باعث می‌شوید از شما متنفر شود. علاوه بر این، کودک یک خشم نهفته را درونی‌سازی می‌کند و باعث بروز پرخاشگری و لجبازی بیشتری می‌شود.

اثرات روانی در آینده

پیامی که از طریق تنبیه به کودکان ارسال می‌شود، پیام پرخاشگری است. تنبیه مانند این است که به‌طور مکرر به کودک بگویید او بی‌ارزش، بیهوده، دوست‌نداشتنی یا ناخواسته است یا او را به اعمال خشونت فیزیکی یا روانی تهدید کنید. این پیام پرخاشگری بیش از تنبیه بدنی بر سلامت روانی کودک در مراحل بعدی زندگی تأثیر دارد. مطالعات نشان می‌دهد که ۲ تا ۷ درصد از مشکلات روانی از جمله افسردگی، پرخوری عصبی و اختلالات شخصیتی با چنین تنبیه‌هایی در دوران کودکی مرتبط هستند.

جمع‌بندی

به طور کلی تنبیه به بهبود رفتار کودک کمک نمی‌کند، بلکه باعث می‌شود کودک رفتار خود را ادامه دهد و بزرگسالان هم بیشتر با او رفتار تهاجمی و فیزیکی خواهند داشت. تنبیه بدنی می‌تواند منجر به رفتارهای پرخاشگری و ضداجتماعی در کودکان شود. تنبیه بدنی به کودکان می‌آموزد که پرخاشگری بدنی مشکلی ندارد. همچنین باعث می‌شود آن‌ها مهارت‌های مقابله‌ای مثبت و مؤثری را برای مدیریت احساسات و موقعیت‌های منفی یاد نگیرند. راهکارهای فرزندپروری را بررسی کنید تا به‌جای تنبیه، روش‌های مثبتی برای تربیت فرزندتان پیدا کنید.